The True Cost |Deze documentaire gaat jouw mening veranderen!

Wat gebeurt er nou eigenlijk in de kledingindustrie? Zonder dat je het weet maakt dat ene kledingstuk een lange reis voordat het bij jou in de kast ligt. Een reis die soms gespaard gaat met bloed, zweet en heel veel tranen. Een reis waarbij mensen worden uitgebuit. Wie betaalt de prijs voor jouw kleding?

The True Cost is een documentaire over de kledingindustrie. Afgelopen donderdag was de exclusieve vertoning van deze film in de Biotoop in Haren. Daarvoor ging deze in première in Amsterdam. Dankzij het fashion agentschap Charlie+ Mary konden ook wij Groningers deze documentaire bekijken.

Vrouwen die hun kinderen moeten achterlaten

Het grootste gedeelte van onze kleding wordt tegenwoordig gemaakt in ontwikkelingslanden zoals Indonesie. De omstandigheden waaronder (grotendeels vrouwen) dit werk doen is schrijnend. Opgepropt in een boot worden ze over vervuild water, afgevoerd naar de stad. Daar maken ze lange werkdagen voor nog geen 3 dollar per dag. De vrouwen die opkomen voor hun rechten en eisen om betere omstandigheden en loon worden zwaar mishandeld. Stokken maar ook materialen worden tegen het hoofd en borsten geslagen. De vrouwen hebben geen andere keus dan inschikken. Ze komen vaak uit andere delen van het land naar Bangladesh om geld te verdienen voor de opvoeding voor het gezin. Dat ze hierdoor alles moeten achterlaten valt ze zwaar. Het werk in de kleding industrie was altijd een uitkomst. Met 10 dollar per dag (wat ze voorheen kregen) konden ze prima hun gezin onderhouden. Waarom dan toch zo’n laag salaris? Een eigenaar van een fabriek zegt dat hij simpelweg geen keus heeft. Westerse landen willen steeds lagere prijzen en waar valt het meest te snijden in de prijs? Juist, in de salaris van de mensen die de kleding maken. Hoe goedkoper hoe beter. Fabriek eigenaren worden tegen elkaar uitgespeeld. Wil je niet mee naar een lager salaris dan ben je de klus kwijt. Met alle gevolgen van dien.

Boeren staan met de rug tegen de muur

In de tussentijd zijn er in landen zoals India de boeren die zorgen voor het katoen voor de kleding. Jaren geleden werd de zaad industrie overgenomen door westerse bedrijven. Deze zaden werden op een bepaalde manier ontwikkeld waardoor boeren steeds meer pesticiden nodig hadden. Ook deze pesticiden moesten ze kopen bij de westerse bedrijven. Het nadeel van deze werkwijze is dat de oogst lang niet altijd goed is en de pesticiden o.a. kanker verwekkend zijn. In de dorpen (in zowel Amerika als India) waar mensen werken met deze stoffen zijn er al talloze mensen ziek geworden. Vies water wordt massaal gedumpt en vervuild het grondwater. Er worden kinderen geboren met fysieke en mentale afwijkingen en mensen krijgen huidafwijkingen en kanker. De medicatie die men nodig heeft is duur en is tevens in handen van de westerse bedrijven. Doordat steeds meer boeren de financiele druk niet meer aankunnen om alle rekeningen te betalen raken ze hun land kwijt. Het indirecte gevolg van deze situatie is dat er dagelijks meer dan 30 boeren zelfmoord plegen. Ze zien simpelweg geen uitweg meer.

Tegenstrijdige belangen en uitbuiting

De documentaire laat een vicieuze cirkel zien van de kledingindustrie. De mensen die werk nodig hebben worden steeds afhankelijker van westerse bedrijven. Zij bepalen inmiddels de markt. Voor de jaren 60 werd het grootste gedeelte van de kleding nog gemaakt in Europa. Sindsdien is het nog maar een paar procent.

Het verhaal heeft 2 kanten

Dankzij de industrie zijn er in ontwikkelingslanden banen. De mensen hebben kans op werk en leren langzaam aan een vak. Het nadeel alleen is dat de mensen niet goed behandeld worden en simpelweg te weinig verdienen om als samenleving een groei te kunnen maken en kinderen scholing te bieden. In de tussentijd wordt het milieu in deze landen vervuild waardoor drinkwater wordt aangetast. Mensen ziekten oplopen en steeds hogere financiele lasten krijgen. Zowel in de fabrieken waar mensen met chemische stoffen werken als daarbuiten.

Wat kan er anders?

Heel simpel; ons koopgedrag moet veranderen. Jaren terug kochten we elk seizoen een paar items. Tegenwoordig vinden we het normaal om voor elk feestje iets nieuws aan te schaffen. Jaarlijks worden door ons kilo’s kleding gedoneerd. Deze kleding komt uiteindelijk in extreem hoge getallen terecht in landen waardoor de lokale kleding industrie in het slob raakt. Minder kopen maar ook gericht shoppen is – in mijn ogen- de oplossing. De industrie heeft jarenlang ons met reclame beinvleod om maar te gaan kopen. Doordat kleding zo goedkoop is geworden kan je zelfs iets kopen als je maar weinig te besteden hebt. De rol van kleding is verschoven van luxe naar dagelijkse behoefte. Daarnaast kan er een grote verandering worden gemaakt in de materiaal keuze. Bio katoen zou zoveel fysieke en mentale gevolgen voorkomen en is niet schadelijk voor het milieu. Koop fair fashion. Dan weet je de echte prijs van de kleding die je draagt.

Wij als consumenten kunnen het verschil maken. Klik hier voor een lijst met fair fashion shops in Groningen.

Weet jij wat The True Cost is van de kleding die jij draagt?

*Disclaimer: met dit artikel wil ik laten zien wat de gevolgen zijn van onze kledingindustrie. Ik geloof in Fair Fashion en hoop met mijn blogs om anderen bewust te maken van de misstanden in de industrie. Dat er ook voordelen aan zijn dat beaam ik. Mijn intentie is niet om mensen te kwetsen en of te beledigen.